اصلی ترین معامله گران بازار، بانک های بازرگانی هستند که در حال اجرای سفارشات صادرکنندگان، وارد کنندگان، موسسات سرمایه گذاری، موسسات سرمایه گذاری بیمه و بازنشستگی، پوشش دهندگان ریسک و افراد سرمایه گذار می باشند. بانک های بازرگانی همچنین طبق نرخ ها و نرخ بهره خودشان اقدام به انجام معامله می کنند. درآمد روزانه بانک های بزرگ معمولاً اغلب از مرز چندین هزار میلیون دلار آمریکا تجاوز می کند و بسیاری از این بانک ها در حال کسب سود از انجام معاملات ریسکی هستند.
کارگزاران نیز نقش مهم پیمانکاری را بین تعداد زیادی از بانک ها، شرکت های سرمایه گذاری، کارگزاران بورس آتی، مراکز معاملاتی و غیره ایفا می کنند.
بانک های بازرگانی و کارگزاران در قیمتی که بقیه در حال معامله هستند اقدام به خرید و فروش نمی کنند بلکه در حال معامله با قیمت های خودشان هستند به این ترتیب نقش به سزایی در تعیین قیمت ها و جهت دهی به آنها دارند. ما آنها را بازارساز می نامیم. (market-makers).
دیگر معامله گران در فارکس بر خلاف بازارسازانی که در بالا معرفی شدند نمی توانند نقش موثری در بازار ایفا کنند و در برابر بازارسازان حالت منفعل به خود می گیرند به همین دلیل توانایی تحمیل قیمت خود به بازار را ندارند و از قیمتی تبعیت می کنند که بازارسازان ارائه می دهند. این دسته، معامله گران منفعل نامیده می شوند که به طور معمول به دنبال اهداف زیر هستند: انجام پرداخت های قراردادهای وارداتی و صادراتی، سرمایه گذاری در خارج از کشور و یا ایجاد شعبات خارجی، ایجاد سرمایه گذاری مشترک، توریسم، معاملات اعتباری پر ریسک، معاملات پوشش دهنده ضرر ارزهای خارجی و غیره.
فهرست شرکت کنندگان در بازار فارکس گواه این مدعاست که این بازار در وسعت زیادی توسط مقاصد تجاری بزرگ و برای دستیابی به اهدافی کاملاً جدی مورد استفاده قرار می گیرد. تغییر در نرخ ارز می تواند روی صادرکنندگان یا واردکنندگان تاثیر بگذارد، همچنین دیگر مشاغل تجاری در حال متحمل شدن ضررهای هنگفت هستند که آنها را مجبور می کند از ابزارهای متنوع پوشش دهنده ضرر مانند معاملات پیش فروش (سلف)، معاملات اختیاری (آپشن)، معاملات آتی و دیگر روش ها استفاده کنند. فارکس بخش مهم هر تجارت موفقی است.
معامله گران فارکس را می توان به چندین گروه تقسیم کرد:
بانک های مرکزی
وظیفه اصلی بانک های مرکزی تنظیم نرخ تبدیل در فارکس است تا بتوانند از نوسان ناگهانی نرخ های ارزهای کشورهایشان جلوگیری کنند، به این ترتیب قادر خواهند بود جلوی بحران های اقتصادی را بگیرند و توازن بین صادرات و واردات را حفط کنند. بانک های مرکزی تاثیری مستقیمی روی بازار ارز دارند. نقش آنها می تواند مستقیم (به شکل مداخله ارزی) و یا غیرمستقیم (از طریق تنظیم عرضه ارز و نرخ بهره) باشد. بانک های مرکزی ممکن است به طور مستقل و به منظور تاثیر گذاری روی ارز ملی خودشان وارد بازار شوند و یا اینکه همراه با بانک های مرکزی دیگر به منظور انجام یک سیاست پولی مشترک در بازار بین المللی و یا سرمایه گذاری های مشترک وا رد بازار شوند.
بانک های مرکزی معولاً با هدف کسب سود وارد فارکس نمی شوند بلکه سعی دارند نرخ برابری ارز ملی شان را تثبیت و یا تصحیح کنند چراکه این موضوع نقش تاثیرگذاری در اقتصاد کشورشان ایفا می کند. نمی توان «صرفاً خریدهای بزرگ» و یا «صرفاً فروش های بزرگ» در بازار را به بانک های مرکزی نسبت داد بلکه آنها بسته به چالش های خاصی که با آن مواجه هستند، می توانند هر دو تاثیر را روی بازار بگذارند. بانک های مرکزی همچنین ممکن است از طریق بانک های بازرگانی وارد بازار شوند. اگرچه در این گونه موارد هدفشان کسب سود نیست اما درگیر فعالیت های بدون سود هم نمی شوند به همین دلیل مداخله بانک های مرکزی معمولا همزمان از طریق بانک های بازرگانی صورت می گیرد. بانک های مرکزی کشورهای مختلف گاهی اوقات به منظور مداخله های هماهنگ دست به اقدامات مشترک می زنند. بانک های مرکزی ای که بیشترین تاثیر را روی بازار جهانی ارز دارند عبارتند از: بانک مرکزی ایالات متحده (فدرال ریزرو ایالات متحده) (US Federal Reserve یا FED) بانک مرکزی اتحادیه اروپا بانک مرکزی انگلستان (Bank of England باصطلاح Old Lady) و بانک مرکزی ژاپن (Bank of Japan).
بانک های تجاری
بانک های تجاری بیشترین معاملات را در فارکس انجام می دهند. دیگر شرکت کنندگان در فارکس از طریق افتتاح حساب در بانک های تجاری اقدام به انجام عملیات تبدیل و سپرده برای اخذ اعتبار می کنند. بانک ها تقاضای بازار برای تبدیل ارز و افزایش سر مایه یا سرمایه گذاری را (از طریق معاملات با مشتری ها) جمع آوری می کنند تا بتوانند آنها را در بانک های تجاری به جریان بیاندازند. بانک ها به غیر از انجام معامله طبق درخواست مشتری ها، ممکن است به طور مستقل و با هزینه خودشان اقدام به معامله کنند. فارکس در پایان روز، تبدیل به بازار معاملات بین بانکی می شود به همین دلیل وقتی از حرکت تغییر نرخ برابری یا نرخ های بهره صحبت می کنیم به بازار تبادل ارز بین بانکی فکر می کنیم. بازارهای بین المللی تبادل ارز اکثراً تحت تاثیر بانک های بین المللی بزرگی هستند که حجم معاملات روزانه شان به هزاران میلیون دلار می رسد.
این بانک ها عبارتند از: دویچه بانک، بانک بارکلیز، یونیون بانک سوئیس، سیتی بانک، چِیس مَنهَتن بانک و بانک استاندارد چارتِرِد و دیگر بانک ها. تفاوت اصلی این بانک ها با یکدیگر حجم معاملاتشان است که مدام نرخ برابری ارزها را تغییر می دهد. معامله گران بزرگ هم می توانند در نقش «خریداران بزرگ» و هم در نقش «فروشندگان بزرگ» ظاهر شوند. «خریداران» - کسانی هستند که به افزایش ارزش ارز علاقه مندند. «فروشندگان» - کسانی هستند که به کاهش ارزش ارز علاقه دارند. بازار در تعادلی دائمی بین خریداران و فروشندگان به سر می برد به همین دلیل نرخ برابری ارزها در محدوده هایی معین در نوسان است. البته در مواقعی که یکی از این دو گروه "غالب شود" نوسان نرخ های تبدیل ارزها به یکدیگر در مسیری خاص شدیدتر می شود.
شرکت هایی که معاملات ارزی انجام می دهند
شرکت هایی که در معاملات بین المللی حضور دارند دائماً تقاضای خرید ارز (وارد کنندگان) یا تقاضای فروش ارز (صادرکنندگان) دارند همچنین این شرکت ها اقدام به سپرده گذاری و یا جذب سرمایه ها در قالب سپرده های کوتاه مدت نیز می کنند. این دسته از معامله گران در فارکس، دسترسی مستقیم به بازار دارند و مبادلاتشان را انجام می دهند و از طریق بانک های بازرگانی نسبت به سپرده گذاری نقل و انتقالاتشان اقدام می کنند.
شرکت های سرمایه گذاری بین المللی
(شرکت های سرمایه گذاری، شرکت های سرمایه گذاری ای که صرفاً در بازار پول سرمایه گذاری می کنند و شرکت های بین المللی در این دسته قرار دارند.). این موسسات و شرکت ها که نمایندگی شرکت های سرمایه گذاری بین المللی مختلف را دارند، مدیریت سرمایه در بخش اوراق بهادار و سهام دولتی و شرکتی در کشورهای مختلف در قالب سبدهای خرید متنوع متشکل از سرمایه گذاری در حیطه های مختلف را انجام می دهند. به این شرکت ها در مکالمات محاوره ای معامله گران انگلیسی زبان "فاندز" اطلاق می شود. مشهورترین شرکت سرمایه گذاری، شرکت "کوآنتوم" متعلق به "جورج سوروس" است که در حال اجرای موفق معاملات ریسکی ارز است، شرکت سرمایه گذاری "دیم ویتر"نیز جزو همین دسته شرکت ها است. شرکت های بین المللی مهم در زمینه سرمایه گذاری های صنعتی خارجی، ایجاد شرکت های تابعه، سرمایه گذاری های مشترک و امور مشابه فعالیت دارند. Xerox، Nestle، GE (General Electric)، BP(British Petroleum) و دیگران بخشی از این گروه هستند.
صرافی
در برخی از کشورها که اقتصادشان در حال تغییر به سمت اقتصاد بازار آزاد است، صرافی هایی وجود دارند که کارشان تبدیل ارز برای مشاغل و تنظیم نرخ های بازار تبدیل ارز است. دولت معمولاً در این کشورها به شدت در تنظیم نرخ برابری ارزها تاثیر گذار است و در حال سود بردن از حضور خریداران و فروشندگان در بازار مبادلات ارزی می باشد.
شرکت های کارگزاری
خریداران و فروشندگان ارز را گردهم جمع می آورند و مبادلات بین آنها را مدیریت کرده و در عملیات های سپرده گذاری و وام شرکت می کنند. کارگزارها بابت خدمات واسطه گریشان، درصدی از معاملات انجام شده را به عنوان کارمزد (کمیسیون) کسر می کنند. اخیراً کارگزارهای معروف به کارگزارهای ECN (ECN - شبکه ارتباطی الکترونیکی) در حال گسترش هستند. ECN یک پلتفرم الکترونیکی است که در آن سفارشات تبادل ارز از عرضه کننده های مختلف با هم جمع شده اند. مشتریان آنها عبارتند از بانک های بزرگ، شرکت های کارگزاری و مشتریان فردی. مقدار سرمایه سپرده اولیه برای این دسته از کارگزارها معمولاً زیاد است به طوریکه کار کردن با این بروکرها برای کسانی که به شکل فردی اقدام به سرمایه گذاری می کنند بسیار پرهزینه می باشد. به نظر می رسد که بروکرهای ECN طرف قرارداد با مشتریانشان نیستند و فقط کارمزد (کمیسیون) اخذ می کنند.
افراد معمولی
مردم عادی ای که حجم زیادی از مبادلات غیر تجاری را در قالب توریسم، انتقال دستمزد، حقوق بازنشستگی، حقوق امتیاز و خرید و فروش پول نقد انجام می دهند با ایجاد سیستم معاملات اعتباری، این امکان برای افراد معمولی هم فراهم شده است تا بتوانند به منظور کسب سود، سرمایه های بلااستفاده شان را در بازار فارکس به جریان بیاندازند.